Auteur: Alke Haarsma
Stille week 2012
Drie kerkelijke gemeenschappen in Maastricht, Baptisten, Gereformeerden vrijgemaakt en Nederlands Gereformeerden, gedenken gezamenlijk het lijden, sterven en begraven worden van Jezus Christus. Voor het eerst. Om stil van te worden. Letterlijk. Elkaar vinden bij het kruis van Christus en samen de maaltijd van Christus vieren. Het geloof verbindt en overstijgt kerkmuren. Het evangelie van Marcus is de leidraad in de drie vieringen. Een impressie.
Witte Donderdag
Op het einde van de werkdag spoed ik mij naar hartje Maastricht – per auto nota bene terwijl de stad in de ban van koopavond is. Vanuit deze hectiek stap ik de Waalse Kerk (1732) binnen, waar rust en ruimte de boventoon voeren. Inzingen met de cantorij , de laatste dingen afstemmen en dan begint de viering: welkom, de liturgie spreekt voor zich. Stilte. Een lied. Een gedicht van Dietrich Bonhoeffer:
God gaat tot alle mensen in hun nood,
verzadigt lichaam en ziel met Zijn brood,
lijdt voor christen en heiden aan ’t kruis de dood,
en vergeeft hen beiden.
Jacob Glas (GKv) overdenkt met ons hoe Jezus vurig verlangde om het pesachmaal te vieren met zijn leerlingen en hiermee de eeuwenoude traditie radicaal veranderde. De aanwezigen, leden uit drie (of meer) gemeenten, gaan naast elkaar staan en ontvangen brood en wijn, ter herinnering aan het Laatste Avondmaal van Jezus, wiens dood en opstanding ons allen bindt. In stilte huiswaarts.
Goede Vrijdag
De Waalse kerk stroomt vol, de meest drukbezochte avond van de drie, zelfs met gasten uit het ‘noorden’ (Amsterdam)! Helemaal stil kan het niet zijn – er schuiven mensen later aan, iemand heeft een hoestkriebel – maar naarmate de viering vordert, komt een kwetsbare sereniteit tot stand. Richard Vervoorn (NGK) vraagt zich gedurende de overdenking in verschillende toonaarden af: Is dat mijn Koning? Conclusie: Ja, dat is mijn Koning!
Muzikaal moment, het orgel bezingt de onschuld van Christus Jezus: O Lamm Gottes unschuldig. Stilte. Gebed. Het slotlied, niet voor iedereen bekend, is juist daarom voor mij een magisch moment. Enkele stemmen vermengen en dansen tussen de hoge muren:
O kostbaar kruis, o wonder Gods,
waaraan de Prins der glorie stierf;
ik wil om U zijn zonder trots,
ik acht verlies wat ik verwierf.
Stille Zaterdag
De viering op Stille Zaterdag is ingetogen. Stilte. Gebed. Een gedicht dat vanuit Psalm 141 spreekt over stilte, eenzaamheid en genade.
Thijs Tichelaar (BGM) spreekt met tranen in zijn ogen over de begrafenis van Jezus. Wie waren daarbij? De vrouwen kijken toe en Josef van Arimatea maakt een plan om Jezus te begraven. Is Jezus echt gestorven? Hij is echt gestorven. Josef voert zijn plan uit. De vrouwen kijken toe. Hoe gaan wij om met Jezus’ dood?
Jesus remember me when you come into your kingdom
Tevens gepubliceerd in: Kerkblad van de Nederlands Gereformeerde Kerk Maastricht, mei 2012, pag. 12-14
Gezegende, prachtige samenkomsten en samenwerking! Fijn om samen met broeders en zusters het lijden en sterven van de Heer te gedenken. Gasten vanuit verscheidene kerken en gemeenten uit Zuid Limburg, maar ook daar buiten waren aanwezig. Alma Wolhuter had een prachtig bloemstuk gemaakt.