Arie-Jan

Het was een warme, drukkende zondagmiddag in 1952, en in de verte rommelde onweer. Het zag er moeizaam uit, dus werd de huisarts er bij geroepen. Zwetend maar doortastend hielp die een jongetje geboren te worden. Arie-Jan werd ik genoemd, naar mijn vader.

Met een liefhebbende vader en moeder, drie broers en een zus, en altijd wel een poes, groeide ik op. Goede cijfers op school, veel fantasie, maar wel een beetje onzeker. Had dat te maken met de spanningen die ontstonden tussen mijn ouders, en die later tot hun scheiding leidden?

Studeren na het gymnasium ontaardde in het “vrije leven” van de jaren zeventig: voetballen, blowen, tafeltennissen, drinken, kaarten, rondhangen. Het begon als plezier, maar het eindigde in een verslaving aan verdovende middelen die bijna tien jaar duurde.

In de loop van 1979 drong het tot mij door dat ik dat niet veel langer zou uithouden. Ik was al een keer bijna dood geweest van het eten van een giftige plant, en ik takelde steeds verder af. Ik belde mijn moeder en vertelde dat ik niet meer zonder God verder wilde leven. Ze kwam me ophalen, bad een eenvoudig gebed met me, en het leek wel of ik opnieuw werd geboren. Maar deze keer was het een lichte bevalling. Mijn verslaving bleek op slag verdwenen, en ik begon opnieuw te leven.

Het eerste jaar werkte ik als vrijwilliger in een christelijke koffiebar op de Wallen in Amsterdam. Daarna trouwde ik met Clary, en we kregen vier kinderen. Intussen werkte ik in de sociale verzekering als beleidsmedewerker en manager. Een mislukte hernia-operatie in 1995 maakte dat ik mijn werk alleen nog kon volhouden met hulp van een rustbed op kantoor (goede werkgever!). Maar ik kreeg nog meer hernia’s, en na 25 jaar moest ik mijn werk staken.

Nu moet ik veel van mijn tijd gebruiken voor mijn gezondheid (rusten en bewegen). Intussen kan ik nog steeds met veel plezier preken, bijbelstudie geven en schrijven (Voorgangers, De ontdekking van het avondmaal, De Bergrede, De gelijkenissen van Jezus; zie www.delepelaar.org). Leven met beperkingen is niet gemakkelijk. Maar mijn gezin, mijn geloof, mijn vrienden en de betrekkelijke rust waarin ik mag leven, maken mij een rijk mens.